“I'm chasing the night so I can find rough bones and bitter diamonds. Let it find you.”
-Oscar and the wolf

Net zoals de tegenstelling in de bandnaam ‘Oscar and the Wolf’, die enerzijds het lichte, vrolijke belichaamt, maar anderzijds ook het donkere, trieste, weerspiegelt ook deze songtekst een tegenstelling. Het gaat hierin enerzijds om het jagen, het koortsachtig zoeken naar en vinden van iets waarnaar je een enorme drang ervaart, hoewel datgene ook een ruwe, pijnlijke, bittere kant heeft. Anderzijds raadt de songwriter hier aan om hetgene waarnaar je zo naarstig op zoek bent, jou juist te laten vinden, om het krampachtige zoeken even los te laten.

Deze sfeer van antithese vertoont enige analogie met de zoektocht van de architect naar het juiste, passende ontwerp. In het bijzonder geldt dit voor de zoektocht

van de architectuurstudent tijdens het afstudeerproject, in mijn ogen een proces van vinden en gevonden worden, balancerend tussen actief en gericht zoeken en de dingen aan het toeval overlaten. En welke, meer specifieke, ontwerpopdracht vormt in deze optiek de ultieme zelfkastijding voor de architect? De autobiografische woning, en dan liefst nog ontworpen voor een welomschreven personage dat zweeft tussen droom en werkelijkheid, dat wel en niet bestaat. Een biografisch huis vormt al een hele uitdaging, maar een autobiografisch huis is maatwerk van de zuiverste soort en vraagt om een verstrengeling van de ontwerper met zijn opdrachtgever en diens leven.